Bazı anlar vardır. Sadece bir saniye durup gözlerini kapatmak istediğin. Dünya bir saniye için yorgunluğumuza saygı duruşunda bulunsun. Yahut da biz ona yaptıklarımız için, özür niyetine.
Koş, oku, küfret, kahve iç, koş, izle, koş, yaz, çek, koş, imzala ,saate bakma, koş...
Bir gece haberleri izlemediğinde, sosyal medyaya bakmadığında geri kalırsın.
Durmak, geri adım atmaktır. Çünkü her şey koşuyor. Koşmazsan ezilirsin...
Espriler koşuyor, filmler koşuyor, olaylar,anayasa ve devlet adamları koşuyor .Koalisyonlar kuruluyor ve bozuluyor. Yolsuzluklar ve "yolluluklar" hayatı dolduruyor. Hangisi kötü bilemiyoruz. arkanı yasladığın, arkasını dönüyor ve tuttuğun el karşıya geçiyor.
Yalnızsın, bildiğin ve söylediğin için. Doğrusun, bilmediğin ve çok söylediğin için.
Hala koşmuyor musun? Koş ama gidebileceğin bir yer de yok bunu bil. Dünya evimiz ve ev arkadaşlarımız her gün salonun ortasına çöp poşetini boşaltıyor.
Utan, utanmalıyız. Evimiz berbat halde. Saygı için bir dakika durmalıyız. Belki o bir dakikacık nefes alır da biz bilmem kaç milyon zarara uğrarız.
Bugün koşmak adına ne yaptın? Var olmak adına attın mı Tweet' ini ve paylaştın mı fotoğrafını? Dünyayı kurtarman önemli değil, göstermediysen en afilli şekilde.
Öyle kolay değildir koşmak. Ama yine de utan ara sıra, savaştığın için ve bedava sular aktığında üzülmediğin için.
Kızı kurtarmayıp Pulitzer alan fotoğrafçının intiharını haklı say, kendi yaşamını da. Parasız olan her şey sonsuzdur. Bugün yeterince koştuk. Dur, küfret, utan, saydı duy. Bir dakika.
Belki bir şeyler nefes alır... Bukalemun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder