geceleri yaşayacağım bir hayat bulmam lazım. bu şarkı çalıyordu. ben çok fazla ağlıyordum. veda etmek çok zordu. aslında uzaktaydım ama edememiştim işte veda falan.böyle konularda hiç iyi biri değilimdir. başlangıçlarda ve gündoğumlarında iyiyim... kaçamıyorum. sesini ve şarkıyı mırıldanan dudaklarını hatırlıyorum. sonradan hatırlanacak anlardan biri olduğu çok belliydi. aslında çok dokunulabilir bir mesafedeyim. fakat bencil bir süt çocuğusun o yüzden asla ilgilenmedin bile. ve bence en güzeli de bu. bu, vedayı anlamlı kılıyor. adıyla aynı yerde bulunan o kafeye gitmeye hep çok korktum aslında. ama ordakilere benzer dostlar da edindim. ama ne yazık ki artık yıl 2005 falan değil ve her şeyin biraz zamanı geçmiş. tıpkı bizim gibi...
ilerde sen de kendi zamanının tarzını taşıyacaksın, o gününkünü değil demiştin ama ben ne zaman yerimde oldumki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder