Yaşayan ölüler gibiyiz, kemiklerle dolu toprağın üzerinde.
Milyonlarca dönüştürücü, milyonlarca solucan ve milyonlarca kurt, toprağın
altındaki etleri parçalıyor ve tekrar toprağa, havaya, suya ve insana dönüştürüyor.
Nefes
alıp veren, düşünme yeteneği olan ve kendini hayvanlardan farklı, hatta
hayvanlardan daha üstün gören bizler için de buna benzer bir durum var. Mutsuz
ve aşktan uzak hayatlarımız, ruhlarımız, bir süre sonra ölüyor ve çürümeye
başlıyor. Hayatın içinde kaybolmak diyorum ben buna. Aşkı, sevgiyi ve diğer tüm
güzellikleri unutup, yaşamaya odaklanmak...
Yaza Mazar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder