yaşamak istemem aranızda

artık ölümsüzüm. çünkü aydınlandım...
 üzgünüm baba, kaburgalarımın içinde tüm bedenimin konsantre edilmiş hali, duyamadığınız o çıtırdama sesinin nedeni sensin. çok üzgünüm burada annem yok,hala iyi görünmen için kimse çabalayamaz. burada tanrı benim, alfa benim. kaburga içinde iç organları dağıtan benim.
  senin her şeyi kendi kurallarına uydurma çaban ve içimize ses bombaları atıp duruyor olman dışında, çünkü sonuçta kimseyi öldürmüş sayılmazsın, katlanamadığım şey annemin her şeyi bitmek bilmez bir güçle neşeli hale getirme çabası sanırım. bu geçici bir şey değil, sen busun, ben buyum. anladık. ama asla bırakmıyor.
 sana bir sır vereyim mi? tanımadığım insanlar bile biliyor ama sen bilmiyorsun. ruhuma herhangi bir şey katmak için hiç çabalamadın ama beni en çok sen yetiştirdin. şu an olduğum kişinin nedeni sensin. ha bu iyi bir şey mi? tamamen öznel bir durum. ben bazen çok yoruluyorum ama fena biri sayılmam yine de. gitmek istiyorum son zamanlarda. yaşamak istemiyorum bu dünyada, ülkede, evde. ya da tam tersi sırayla işte. hepsi soğan gibi iç içe zaten.
 deniyorum. gerçekten. ama sen bıraksan siyaset bırakmıyor. küre ısınıyor. kadınlar çantalarını otobüste kafama çarparak geçiyorlar, erkekler ter kokuyor.
 birini seviyorum. dünya gibi güzel geliyor. bunlar hiç olmamış gibi geliyor. davrandığımız gibi sanıyorum. başkalarının çocuklarının 5 yıllık korkunç geçen hayatlarına bakıp bir daha iyi olmaz dediğinizde ağlayarak kaçmak,suratlarınızı dağıtmak istiyorum. ben iyi değilim. 17 yıldır değilim. kabuğunu bırakıp kaçmış bir cır cır böceği olduğumu görmeyeceksiniz değil mi?
  ben gideli çok oldu. asla tanımayı denemediğin, istemediğin, zaten şansın olamayan bu karakteri asla bilemeyeceksin. ben olsam yaptığım heykele en az bir kere bakardım.
  a